Poznaj życie w Lesie Tajemnic

Numanesse

"Dziękuje Ci." Wszedłem do domu i rozejrzałem się. Była to dobrze wyposażona pracownia medyka, bardzo zadbana.
"Nieźle urządziłaś tą pracownie, naprawdę. Jest tu wszystko co tylko dusza zapragnie, ale najcenniejszą rzeczą tu jesteś ty oczywiście" rzekłem patrząc głęboko w jej piękne oczy.

Jotoko

zaczerwinilam sie i spuscialm glowe -"dziekuje... Numanesse, tak? A Ciebie co sprowadza do osady?"

Numanesse

"Szukam swojego miejsca i opatrzność rzuciła mnie tutaj" odpowiedziałem.
Jej róż na policzkach wyglądał słodko, podeszłem do niej, nie wiedziałem co robię, nie mogłem się powtrzymać. Chwyciłem ją przyciągnełem do siebie i pocałowałem ją namiętnie...

Jotoko

...to stalo sie tak szybko, nie znal Jotoko a juz ja pocalowal. Jotoko odwzajemnila pocalunek... czula, ze ciarki przechodzily jej po plecach...

Numanesse

Poczuł, że Jotoko odwzajemnia pocałunek. Rozkoszował się jej anielskimi ustami, nie mógł przestać jej całować, objął ją rękami i jeszcze mocniej przytulił. Czuł bicie serca Jotoko...

Jotoko

Jotoko lekko zaklopotana sprawa przestala na chwile calowac...

Numanesse

Czując, że Jotoko już nie odwzajemnia mojego pocałunku, przestałem. To było cudowne uczucie.
"Przepraszam" - powiedziałem i lekko się oddaliłem.

Jotoko

"nie... tylko... ja nierozumiem, czemu to zrobiles?"

Numanesse

"Jesteś taka piękna..." - powiedziałem myśląc ["Co ja zrobiłem, jak mam jej to wytłumaczyć"]...-kontynuowałem wypowiedź dalej " przepraszam nie zwykłem się tak zachowywać, lecz...." -urwałem

Jotoko

"lecz, co...?" - popatrzylam mu powaznie w oczy - "no powiedz"

Numanesse

" Sam nie wiem, nie mogłem się powstrzymać, wiem mało się znamy, ale ja w głębi czuje jakbyśmy znali się od wieków. Może spotkaliśmy się u Najwyższego, kiedyś. Nie wiem, nie pamiętam..." odrzekłem patrząc w jej cudne oczy.

Jotoko

"czy ty tez nie wiesz, co tu robisz? tu na Ziemi?" - patrzylam mu gleboko w oczy...

Numanesse

"Ja niestety wiem. Od dawna jestem tutaj, już nawet nie pamiętam ile. Błakałem się po całym świecie. Qualion nasz czcigodny Bóg wyrzucił mnie ze swojego królestwa, gdyż zakochałem się w jednej z jego sług, sam zresztą byłem sługą. Rozdzielił, mnie z ukochaną." - mała łza zakręciła mi się w oku, gdy to mówiłem.

"Nie wiem czy ukarał moją ukochaną, nie wiem jak wyglądała i jak miała na imię, bo wszyscy w królestwie są beziminni i nie posiadają materialnej postaci"

Jotoko

"ja wiem tylko to, ze jestem jego poslanniczka... ale nic wiecej..." - troche sie zamyslilam...

Numanesse

" Dziwne, zwykle, gdy wysyła kogoś na Zimię on wie o wszystkim i pamięta wszystko..." - powiedziałem i także się zamyśliłem.
["A gdyby to była moja ukochana, którą posłał tutaj. Może wymazał jej pamięć, aby nie cierpiała tak jak Ja. Nie wiem dlaczego, lecz czuję do Jotoko coś więcej, może nasze dusze się rozpoznały, a tylko my o tym nie wiemy"] - myślałem. (xP)