Poznaj życie w Lesie Tajemnic

Egelion

"Miło że jesteś..." - odpowiedział
" I wielkie święto, zmieniło się w spotkanie dwóch osób...cóż za ironia"

Naora

- Możliwe. Nedia była ale poszła. Kazała ci to przekazać. - powiedziałam wreczając mu prezent.

Egelion

"Poczciwa Nedia....jednak pamiętała. A co to jest?? "

Naora

- Nie wiem. Nie zagladam w cudze prezenty. - powiedziałam dopijając resztke paczu. - Przynieść ci jeszcze pączu, bo ide sobie przynieść?

Egelion

Egelion podał swoją szklankę...

Naora

Poszałm po pacz. Naglezłapał mnie skurcz w podbrzuszu. Upuściłam kieliszki na ziemię. Trzaska o podłoke:

- Ała! - Zaczełam krzyczec i płkac z bólu.

Egelion

Wieczory ... to właśnie wtedy wszystko ma inny smak. Nawet krople deszczu uderzające o taflę witrażowego okna i powoli spływające w dół. W tej oto porze każde uczucie, każda emocja i każde zdarzenie nabiera nowego blasku, zyskuje nadmierną mroczność, która potęgowana jest przez jakiekolwiek odgłosy.

Egelion nauczył się ignorować pozorne zagrożenia i zachowywać spokój, jednak w tej sytuacji nie wiedział cóż ma czynić....objął więc przyszłą żonę, próbując ją uspokoić:
„Co się stało ?? „ – dopytywał się, chcąc sprecyzować źródło bólu
Był przerażony, ale mimo to starał się to ukrywać....

Naora

- To chuba skrucz. - Nagle me oczy otworzyły sie i rzekłam do Egeliona. - Chyba jestem w ciązy. - W tym momencie już nic mnie nie bolało. Wzięłam i objełam go mocno. Zaczęłam płakać ze szczęścia. - Bedziemy mieli dziecko. Cieszysz się? - spytałam z nadzieja w oczach.

Egelion

Egelion zastanawiał się czy będzie wystarczająco stabilny emocjonalnie i czy uda mu się podołać nowym obowiązkom. Chciał wyrzucić z siebie nagromadzenie myśli i uczucia, ale nie mógł znaleźć spójnego sensu w tym, co próbował powiedzieć. Starał się przeanalizować swoje doświadczenia i wydobyć jakieś podstawowe wrażenia, odnaleźć motywację, która skłoniła by go i zachęciła do przyjęcia zaszczytnego tytułu „ojca”.
Milczał więc....nie wiedząc, cóż ma rzec...

Naora

W moich oczach zaczeły gromadzić się łzy rozpaczy. Miałam tego dość. Tej ciszy i jego myślenia. Wyrwałam mu się i uciekłam z płaczem. Potknęłam sie po drodze. Patrzyłam na niego. Uklęknęłam i zaczełam rozpaczliwie płakać. Spojrzałam na niego ostatni raz..... I uciekłam nie patrząc za siebie.... *nie ma mnie tu*