Poznaj życie w Lesie Tajemnic

Naora

- "To może choćmy do maga zycia"? - powiedziałam.

Hikaru

Otworzyłam lekko oczy. Leżałam pod drzewem. Usiłując usiąść poczułam przeraźliwie bolesne uczucie w brzuchu. Kurczowo złapałam się miejsca, gdzie bolało. Zacisnęłam mocno zęby.
Zaczęłam płakać, skuliłam się.
Wyciągnęłam miecz zza pasa.
Nie mogłam wytrzymać bólu. Podcięłam sobie nadgarstki i czekałam aż się wykrwawię, lecz nie chciałam, by ktokolwiek mnie zobaczył. Zaczęłam się czołgać na kolanach tak daleko, ile sił miałam.
Dotarłam do strumyka...

.Tsuki

"Co ty robisz ?" spytałam patrząc na klęczącą nad strumykiem Hikaru. Moje stopy brodziły między kamieniami. Woda płynęła jak łzy elfki.

Hikaru

Na widok Tsuki zamurowało mnie.Klęczałam przed lustrem wody, trzęsąc się z bólu. Nie mogłam nic powiedzieć, zęby zaciskałam coraz mocniej.
Wtem, powiedziałam niezmiernie wysilając się.
-Już niedługo-wystękałam-j...już niedługo będzie koniec ze mną.

.Tsuki

Spojżałam na nią, nadal stojąc prosto. Sięgnęłam za plecy.
"Koniec ?" - spytałam uśmiechając się - "Pozwól że ci pomogę..."
Naprężyłam cięciwe. Srebrny grot strzały lśnił w blasku księżyca.

Hikaru

-wiedzę, że mnie rozumiesz-jęknęłam ze łzami w oczach-zrób to szybko i celnie.
Zamknęłam oczy.
Byłam zupełnie gotowa na śmierć.

.Tsuki

Napięłam cięciwe. Twarz przystawiłam do łuku.
" Czemu to zrobiłaś ? Tu, w tym wspaniałym świecie ?! "
Nie dostałam odpowiedzi.
" Czemu tak bardzo pragniesz końca ? "
...
" ODPOWIEDZ MI ! CZY TAK BARDZO NIE CHCESZ... "

"czemu..." -mruknęłam... Łuk upadł do wody. Biała nic, która oplatała cały łuk, zabarwiła się na czerwono...
"Śpiew ptaków, zapach kwiatów, smak życia..."
Ugieły mi się kolana. Upadłam. Teraz widziałam bladą twarz Hikaru naprzeciw siebie.
" Jesteś w błędzie.... " - wystękałam - "Ja nic nie rozumiem."

Hikaru

Rany na nadgarstkach bardzo mnie szczypały. Zaczęłam płakać.
-Bo ja nie mam do kogo wrócić, nie mam o kim myśleć!-zaczęłam histeryzować.
-Straciłam sens życia!... Tsuki, błagam. Na mnie już nie ma ratunku.
Rzuciłam się na Tsuki i rozpłakałam się w najlepsze.
-Tsuki, błagam, tylko... zostań przy mnie. Nie chcę umierać w samotoności-nagle ogarnęła mnie panika, wgryzłam się w ramię Tsuki.

.Tsuki

" Nie bój się. " - sama jednak próbowaklam się uspokoic. Czułam, że drżą mi usta.
Wzięłam delikatnie ręce Hikaru. Nie wyglądało to dobrze. Szczerze mówiąc aż mi miękło w brzuchu. Z małej torby wyjęłam 2 pakunki. Były owinięte białymi chustami.
Wyjęłam z nich 2 buteleczki. Jeden płyn był niebieski, drugi zielony. Do niebieskiej buteleczki włożyłam jedną chusteczkę.
Wyżuciłam pusta już butelkę, podarłam chustę na pół i pośpiesznie obwinęłam ręce Hikaru.
Wstałam, i z nie małym trudem zabrałam elfkę na brzeg i ułożyłam pod drzewem. Jej brzuch był zmasakrowany. Nie mogłam sama na to patrzec.
"Czujesz ciepło od nadgarstków. Nie będzie bolec." - mówiłam.
Suchą chustę także podarłam na pół i owinęłam dodatkowo na jej rękach.
"Nie pozwolę, żebyś spobie poszła..." - powiedziałam uśmiechając się niepewnie do elfki
"Co mam zrobic ? jak zostawię tak jej ranę na brzuchu, jej dusza szybko zgaśnie..." - dręczyłam się.
"Co zrobimy ?" - usłyszałam niewyrazny głos Hikaru
"... poczekamy na cud. "
Dałam jej zielonego napoju. Wypiła tylko niewielki łyk.

Hikaru

Nagle wszystko zaczęło mi pulsować.
Wyłam z bólu, było mi okropnie niedobrze, jęczałam, niestety nic to nie dało.
Wtem Tsuki odsłoniła mój brzuch...
Zaniemówiłam, gdzy zobaczyłam, jak rana gwałtownie się pomniejsza...

Asayagi

Szłam sobie po lesie żeby odpoczą.Gdy dotarłam nad skraj lasu skierowałam się w store wodospadu.Jednak gdy przechodziłam przez polane zauwazyłam Tsuki i Hikari siedzące pod drzewem.Jedna z nich musiała byc ranna jednak z takiej odległości nie mogłam ocenic.Podbiegłam do nich cho byłam zmęczona podróżą.
-"co się stało??"-spytałam natychmiast patrząc na owinięte nadgarstki Hikaru.

Hikaru

miałam ochotę uciec.
nie chciałam widzieć nedii, nie chciałam widzieć nikogo. Podniosłam się i pobiegłam.
Nie wiem co we mnie wstąpiło, tak jakby nowe życie...
miałam ochotę biec daleko przed siebie.

.Tsuki

Wpatrywałam się z cicha na Nedię.
Nie chciałam nic powiedziec.
"niech los rządzi."

Naora

sTANĘŁAM NA DRODZE hIKARU I GDY NA M,NIE BIEGŁA ZŁABAŁAM JĄ ROZPŁAKANĄ I PRZYTULIŁAM:

- Treaz bedzie dobrze. - szepnełam jej do ucha.

Hikaru

W mojej głowie kłębiło się coraz więcej myśli.
Chciałam się wyrwać z ramion Naory. Nie mogłam, ona była silniejsza.
-Tsuki! -krzyczałam-Tsuki, weź ją ode mne!