Poznaj życie w Lesie Tajemnic

Naora

Naora po dłuższym zastanowieniu wreszcie zapukała do drzwi Armasa <PUK!PUK>

Amras

Ktoś zapukał do drzwi. Poszedłem je otworzyć.
-"Naora? Witaj proszę wejdź. Cóż Cię tu sprowadza?" - zapytałem zapraszając z uśmiechem do środka

Naora

- "Mnie? Nic tak przechodziłam i pomyślałam, że wpadne pogadać." - powiedziała uśmiechając się lekko.

Amras

-"To miło, wejdź proszę, zrobię coś do picia"-powiedziałem uśmiechając się
-"Może być herbata?" - zapytałem grzecznie

Naora

Przytaknęła głową. Usiadłą na fotelu i czuła się troszke nie zręcznie.

Amras

-"Czuj się jak u siebie. Zaraz będzie herbatka" - powiedziałem z uśmiechem
Wyciągnełem też świeżutkie ciasto i pokroiłem szybko.
-"Proszę bardzo częstuj się"

Naora

- "Dziękuje." - powiedziała biorąc kawałek ciasta:
- "Pyszne." - dodała. - "Musisz dać mi przepis." - powiedziała żartobliwie.

Amras

-"To moja tajna receptura" - zaśmiałem się
-"Jak tam Erlond się czuje? Chyba, czas na kolejny trening" -powiedziałem

Naora

- "Dobrze. Ale ja nie zajmuje się jego treningami tylko mój mąż. Nie mam głowy do takich rzeczy." - powiedziała opierając się. - "Ja będe zajmować się córeczką." - powiedziała kładąc ręke na brzuchu.

Amras

-"Spodziewasz się drugiego dziecka? To wspaniała nowina."- powiedziałem

Naora

- "Nie nie spodziewam się dziecka. Narazie nie." - powiedziała biorąc filiżanke herbaty.

Amras

-"Ah rozumiem." -powiedziałem z uśmiechem
-"To miło z twojej strony, że mnie odwiedziłaś, nie mniewam za częto gości tu u siebie."

Naora

- "Ja też nie miewam gości. Nudziło mi się więc pomyślałam, że wpadne. Sama." - powiedziała uśmiechając się.

Amras

-"To miło, że do mnie wpadłaś, mimo, że się prawie nie znamy. Jak widzisz, żyje sobie tu skromnie na uboczu, próbując nie przeszkadzać nikomu, a wręcz pomagać, jeśli mnie ktoś o to poprosi." - kontynuowałem miłą pogawędkę

Naora

- "Masz racje nie znamy się. Szkoda, że ci się z Asayagi nie ułożyło." - powiedziała odkładając filiżanke.