Poznaj życie w Lesie Tajemnic

Egelion

Egelion nie wiedział co odpowiedzieć...przytulał więc ukochaną...
"Już dobrze..." - czule szeptał jej do ucha...

Naora

- "Wiem". - szepnęłam. - "Wiem, że już dobrze, bo jestem z tobą." - szepnęłam tuląc się jeszcze mocniej do męża. Później odeszłam do niego i poszłam na balkon aby uspokoić się i podziwiać piekne widoku. Chwyciłam Egeliona za ręke i wzięłam do siebie.

Nasz dom:

nasz ogród:

Egelion

"Pięknie prawda ?? " - powiedział patrząc na krajobraz
"Nic jednak twojej urodzie równać się nie może..."

"Wody wielkie nie zdołają ugasić mej miłości, nie zatopią jej rzeki. Jeśliby kto oddał za miłość całe bogactwo swego domu, pogardzą nim tylko."

Naora

Odwróciłam się twarzą do ukochamego. Spojrzałam w jego czarne oczy. I widziałam, że mówił to szczerze. Nasze palce splotły się w jedność i wtedy powiedziałam:

- "Dzięki miłości, która Cię darze, moge pokonać wszystko. Widząc jak Ty mnie kochasz czuje jak serce mi się raduje". - przerwałam na chwile, ale zaraz zaczęłam kontynuować. - "Masz racje. Jest tu pieknie. Ale nic nie jesz piękniejsze od uczucia które jest między nami". - kiedy to powiedziałam pocałowałam Egeliona w usta i rzuciłam mu się na szyje.

Egelion

"Jaka szkoda, że tak długi jest czas między okresami, gdy jestem przy tobie, a gdy mnie nie ma" - rzekłszy to, ponownie ją pocałował

"Obowiązki mnie wzywają...wybaczysz?? "

Naora

- "rozumiem". - powiedziałam ze smutkiem w głosie. - "Skoro musisz to idź. Zrozumiem". - powiedziałam całujac Egeliona w policzek i wchodząc do środka domu. Zmierzałam w kierunku garderoby.

Egelion

Egeliona pragnienia obecnie ograniczały się jedynie to pozostania z ukochaną...niestety wiedział, że teraz jest to niemożliwe....

Naora

Widząc jak Egelion wyszedł przebrałam sie szybko w zwyczajne ubranie i zaczęłam czyścic całe mieszkanie. Podłogę wypolerowałam, okna wyczyściłam do połysku, uprałam i założyłam czyste i pachnące firanki i zasłonki, pościeliłam łoże. Zrobiłam sobie chwile odpoczynku. Napiłam sie wody i usiadłam w kuchni. Chciałam aby mieszkanie było czyste i pachnące.

Po odpoczynku zerwałam kwiaty z ogrodu i wstawiłam do wazonu.

Teraz zabrałam sie za przygotowaniem posiłku. Trwało to najdłurzej, bo nie jestem urodzoną kucharką. Po przygotowaniu posiłku, poszłam po kadzidełka. Wybrałam delikaty ale i zarazem aromatyczny zapach. Ustawiłam je w paru miejscach w domu. Przynisłam sprzet do muzyki i pare klimatycznych płyt. Brakowało mi jeszcze jednego. Odpowiednie oświetlenie.

Nie wiedziałam skąd mam je wziąć. Poszłam do elektryka aby zamontował oświetlenie. Kiedy to zrobił wyszytko było idealne. Podziękowałam i zaczęłam sprzątać jeszcze raz tam gdzie trzeba było.

Poszłam do garderoby i zaczęłam szukać odpowiedniego ubrania. W szafie znalazłam krystalicznie białą suknie, długą do podłogi, bez ramion, z wyszywanym hawtem na gorecie:

- "To jest to". - powiedziałam do siebie cicho.

Poszłam sie umyć zanim włożę na siebie sukienkę. Po kompieli włożyłam suknie i zaczęłam układać włosy. Zrobiłam sobie loki. Ułożyłam je tak aby opadały mi troche na czoło i ramiona. Dziecko zaniosłam do siostry więc dom był pusty. Wszystko było dopiete na ostani guzik:

- "Oby mu się spodobało" - pomyślałam patrząc na to wszystko co zrobiłam. Jeszcze tylko delikaty makijarz i czekałam na niego w przedpokoju.

Wzięłam album ze zdięciami i ksiażke aby mi się nie nudziło.

Po 5 godzinach siedzenia i czytania zrobiło mi się nudno. Egelion nie wracał. Byłam wściekła. Wyszłam do ogrodu. Wzięłam ze sobą zdięcie ukochanego. Poszłam do ogrodu ktróry był zamknięty. Wzięłam klucz i otworzyłam go. A jak byłam w srodku to zamknęłam się żeby nikt mnie nie znalazł. Usiadłam na huśtawce. Było mi przykro, że cały mój wysiłek poszedł na marne. Patrzyłam na zdięcie. Na jego zimne spojrzenie i kamienna twarz. Było mi smutno na sercu. Siedziałam tak na tej huśtawce i czekałam. Sama nie wiem na co.

Ale i hustawka mi sie szybko znudziła. Wyszłam z ogrodu i wróciłam do domu. Ale tam nadal nikogo nie było.. Wzięłam wino i zaczęłam pić. Po wypiciu dwóch lamek wina nie piłam więcej bo nie chciałam się upić. Poszłam na balkon. Ogladałam ogród.

Nagle poczułam sie śpiąca i poszłam się przesoać. Sen przyszedł szybko. Spałam i nic nie słyszałam.

Asayagi

Zapukałam lekko...nic....czekałam jeszcze chwile...już miałam odejść gdy nagle nauważyłam że drzwi są otwarte....weszlam
-"Naora..."-zawoławam lecz odpowiedziało mi echo
Weszłam do domu i zauważyłam Naorę śpiącą na balkonie.Zabrałam ją do domu i położyłam na łóżku.Wtedy obudziło się dziecko ktore przyniosłam ze sobą.Szybko je uspokoiłam.Usiadłam na kanapie i czekałam aż Naora się obudzi.

Naora

Kiedy otworzyłam oczy zobaczyłam siostre. Wstałam i poprawiłam włosy i makijarz:

- "Cześć." - p[rzywitałam się. - "Co cię do mnie sprowadza?" - zapytałam podchodząc do niej.

Asayagi

-"Przyszłam zobaczyć co u ciebie"-powiedziałm bawiąc dziecko które trzymałam na kolanach.
-"Nad wodospadem nie wyglądałam na zbyt szczęśliwą..."-dodałam poważnie

Naora

Wzięłam dziecko i przytuliłam je. Usiadłam obok siostry:

- "Nie wiesz gdzie może być Egelion? Martwie się o niego." - powiedziałam ze smutkiem w głosie.

Asayagi

-"Widziałam go po południu ale potem znikł....."-powiedziałam-"...ale myśle że wiem gdzie jest.."-dodałam nagle uśmiechając się
-"chodź.."-powiedziałm i pociągnełam siostre za rekę by wyprowadzić ją na dwór.

Naora

- "Poczekaj! Chce ładnie wygladać. Nie chce żeby sukienka sie podarła." - powiedziałam troche oburzona. - "Chce mu sie podobac więc lepiej weźmy jednorożdze i jedzmy." - powiedziałąm uśmiechajac się.

Asayagi

Uśmiechnełam się do siostry.Wyszłyśmy na zewnątrz.Wsiadłyśmy na jednorożce.Naora upewniła się że dziecko nie wypadnie.Ruszyłyśmy w strone rzeki *nie ma nas* (jesteśmy w romantycznej rzece)