Poznaj życie w Lesie Tajemnic

Naora

Kiedy tak chodziłam po domu zaspana, bo szukałam ukochanego znalazłam go w jdalni. Powidziałam:

- Czeeeść kochanie. - powiedziałam zaspanym głosem. usmiechnełam sie i dałam mu całusa w policzek

Egelion

"Dzień dobry" - odpowiedział
"Dzisiaj ja zrobiłem śniadanie" - rzekł dumnie z "nutką" niepewności - "zrobiłem...ale chyba nie jestem urodzonym kucharzem" - mówiąc to spojrzał na okropnie wyglądające, jakby już raz były "przeżute" - potrawy
"Przykro mi, ale musze już wyjść, obowiązki mnie wzywają. Zjem po powrocie" – zadeklarował

Naora

- Dobrze. - rzekłam - Nie liczy się wygląd lecz chęci. - Powiedziałam z uśmiechem. Zaczełam jeśc. Smakowało mi. Zjadłam wszystko i pomyłm naczynia. Poszłam do sypialni i wyjrzałam przez okno. Widziałam odchodzącego Egeliona. Krzyknełam:

- Miłego dnia kochanie! - powiedziałam i wysłamałm mu buziaka i pomachałam na dowidzenia.

Egelion

Niemal wszystkie dni Egeliona wyglądały identycznie. Jakby każda chwila odbywała się według określonego szablonu. Tak też wszystkie czynności, które po sobie następowały, były do przewidzenia i zawsze reagował na nie tak samo. Ponieważ życie Przywódcy Osady Księżyca było wygodne i przepełnione wieloma miłymi, przewidywalnymi "niespodziankami" podobało mu się i nie chciał go zmieniać...

Naora

Było mi dobzre. Spokojnie i bez problemów. Zaczełam sporzatać mieszkanie. Wszystko dołownie wszystko. Nawet najmniejszy końcik. Popodlewałam kwiaty w domu i ogrodzie. Wyczyściłam Błyskawice i jej stajnie. Po tej pracy poszłam do drewnianej chaty gdzie było gorące źródło. Gdybym usneła albo coś innego zostawiłam Egelionowi kartke na stole gdzie było napisane: "Jakby coś się działo jestem w drewnianej chacie".

Naora

Byłam w domu. Płakałam cały czas. Nie mogłam znaleśc sobie miejsca w tym domu. Nagle poczułam tu sie obco. Wyłam wiec z domu nie zostawiając żadnej wiadaomości. Wzięłam błyskawice. Byłam cała zapłakana. Wsiadłam na nia i pojechałam daleko, daleko.... przed siebie... * nie ma mnie tu*

************************************************************

Gdy wróciłam Egeliona nie było. Nie ruszało mnie to. Zrobiłam sobie kolacje. Nie miałam siły aby na niego czekać. Zjadłam pomyłam po sobie. Przebrałam się i połozyłam do łóżka. Brakowało mi jego ciepła i bezpieczeństwa, które mi dawał. NMie mogłam zasnąć wiec leżałam...

Egelion

Świat tonął w mrocznej ciszy. Głębia nocy pochłaniała coraz większe połacie rzeczywistości, przykrywając jeszcze niedawno niemiłosiernie rażące słońce.
Egelion w milczeniu przekraczał próg domu.
Zastanawiał się nad rolą swojej egzystencji, celem własnego istnienia.
Stanął przy wejściu do sypialni i czułe spojrzenie skierował na ukochaną....
"Przepraszam" - rzekł

Naora

Zerwałam się z łóżka i podbiegłam do niego. Przytuliłam go ze wszystkich sił. Rzekłam:

- "Ja też Cię przepraszam".

I spojrzałam mu wgłębie oczu.

Egelion

"Będę zaszczycony mogąc wychowywać nasze dziecko" - powiedziawszy to, czule pocałował Naore

Naora

Radość rozpierała moje ciało. Odwazjemniłam pocałunek. Po chwili powiedziałam:

- "Tak się ciesze. Tak bardzo Cię kocham. Niedałabym sobie rady bez ciebie." - powiedziałam i dalej całowałam egeliona.

Egelion

Egelion położył rękę na brzuchu ukochanej:
"już niedługo..." – pomyślał

Naora

Byłam szczęśliwa, bo on był szczęśliwy. Miał radość w oczach. Odpowiedziałam:

- Tak już niedługo... Będziesz wspaniałym ojcem. - powiedziałam uśmiechając się niewinnie do niego.

Egelion

"A ty wspaniałą matką" - odpowiedział, odwzajemniając uśmiech

Naora

Przytuliłam Egeliona do sibie. Przy nim czyłam się bezpieczna. Powiedziałam:

- "Obiecuje, że teraz bedzie lepiej. Nie bedziemy się tak kłucić. Będe się starać ze wszystkich sił" - I jeszcze mocniej go przytuliłam.

Egelion

Egelion pocałował Naore. Tym jednym wyjątkowo czułem, uroczym gestem, starał się powiedzieć, jak dumny jest z takiej ŻONY !!
„Masz rację....teraz będzie lepiej....” – wyszeptał jej do ucha

W oczach Egeliona malowało się niezwykłe zadowolenie i chęć spędzenia z ukochaną reszty swojego długiego, elfiego życia.....