Poznaj życie w Lesie Tajemnic

Naora

- Tak! - Krzykneła i przytuliła się do Egeliona. Poprosiłam go:
- Możesz nie być taki poważny? Przy mnie możesz być sobą. - Powiedziłąm przyjaźnie.

Egelion

Egelion nie mógł oderwać wzroku od Rakszasy. Sytuacja była idealna, a znajomość między Nimi na tyle wielka, że związek mógł się jeszcze bardziej zacieśnić...
Egelion nie chciał jednak, aby sytuacja wymknęła się spod kontroli, dlatego czekał, gdy oboje będą gotowi...

Naora

- Nad czym myślisz? - Sytałam. - Powiedz coś, prosze. - I spojrzałam mu głęboko w oczy.

Egelion

"Nad niczym" - odpowiedział
"Chodźmy już stąd" - powiedział, uśmiechając się do Rakszasy

Naora

- Dobrze. A dokąd pójdziemy? - Spytałam. - Troche mi zimno. - Powiedziałam do Egeliona uśmiechając się przy tym.

Egelion

"Może do mojego domu" - zaproponował nieśmiało

Naora

- Dobrze. Chocimy, bo zimno mi w tej wodzie. Jeszcze się przeziebie i dopiero będzie. - I uśmiechnełam się.

Egelion

Egelion i Rakszasa udali się w jego rodzinne strony - do domu rodu Egeliona.

Zuriel

...słońce chyliło się ku zachodowi kiedy w wartkim strumyku znalazły się stopy strudzonego wędrowca ... szukał odpoczynku... nie wiedział gdzie przybył.. ale twarz opływała mu w tych samych promieniach heliosa gdy był u siebie... znajdywał się w końcu pod tym samym niebem ... niebem, które miało być dla niego tu na ziemi... ;] ... położywszy się na kamieniu wpatrywał się w niebo...