Poznaj życie w Lesie Tajemnic

Amras

Po wizycie Asayagi w moim domu i całym zajściu nie mogłem dojść do siebie. Wyruszyłem więc na grzbiecie mojego Achernara do mojego ulubionego gęstego gaju. Siedziałem tam w miejscu, gdzie drzewa tworzyły swoisty krąg i rozmyślałem o całym zajściu. Sam nie wiedziałem co zrobić liczyłem, że gwiaździste niebo da mi jakąś wskazówkę.....

------------------------------
Po chwili rozmyśleń postanowiłem odnaleźć Asayagi i porozmawiać z nią o wszystkim

Amras

Po wizycie w domy Asayagi wróciłem do swojego gaju i zaczełem znowu rozwarzać to co się stało. Długie godziny rozmyślałem o niej i co właściwie do niej czuje.
["Kocham ją, czy to było tylko pod wpływem jej namiętnego pocałunku. Nigdy dotąd nie czułem się tak......."]

Kibeth

Ciemna postać wyłoniła się z cienia Amrasa -"co takiego elfa moze teraz gnebic" - zapytalam pochylajac sie nad nim -"wy elfy jestescie bardzo interesujace... chodz jestem dzieckiem ciemnosci nie moge sie Wam oprzec... waszym zachowaniu... interesujace..."

Amras

"Dzieckiem Ciemności?" rzuciłem pytająco, ciarki przeszły mnie po plecach.
"Nic mnie nie gnębi, rozmyślałem tylko." - odpowiedziałem spokojnym donośnym tonem.

Kibeth

"zawsze tak mowicie" - usmiechałam się -"jednak jesteście dziwni... Kibeth jestem..." - podalam reke - "a ty Amras... jak widze w twoich oczach" - popatrzylam mu gleboko w oczy...

Amras

Przeraziła mnie tym, że wyczytała w moich oczach me imię, spuściłem wzrok, aby nie mogła dalej zgłebiać moich myśli swoim przenikającym wzrokiem. Również wyciągnełem ręke.
"Witaj Kibeth, cóż Cię tu sprowadza?" - powiedziałem

Kibeth

"ciekawosc... ciekawosc waszego swiata, waszych zachowan... i zeby sie zabawic... hehe..." - usiadlam kolo niego - "a wiec Amrasie... powiedz mi co tu można porobić?"

Amras

"Co tu można robić? Nie wiem jakie są twoje zajęcia, nigdy nie spotkałem kogoś takiego. Ja trenuję ciężko na księżycowych wzgórzach, a całe dnie zajmuje mi spotykanie się z moimi pobratyńcami na wspólnych rozmowach i zabawach." - odpowiedziałem szczerze
"Lecz nie wiem cóż ty możesz tu czynić" - dodałem

Kibeth

"zabijac" - usmiechenlam sie podle -"poprzez ta rzecz" - mialam w dloni krwiste jablko, po chwili je zjadlam -" pysznie jest umierac... chodz nie mozna tego zaznac kiedy jest sie niesmiertelnym...."

Amras

"Nie rób tego, nie sprowadzaj nieszczęścia na nasze osady. Jesteśmy nieliczą już grupą. Co będzie jak nas uśmiercisz?" - powiedziałem
Po chwili przyszła mi pewna myśl
"Chcesz nas zabić i uniemożliwić poznanie naszej natury, nie rób tego, stracisz szansę..." - błyskotliwie przytoczyłem dość mocny argument.

Kibeth

"masz racje... ale... mozna sie chodz jeden raz zabawic" - usmiechenlam sie i zapadlam sie pod ziemie. Na chwile wystawala mi glowa -" do zobaczenia" - znikenlam...

Asayagi

Patrzyłąm na tą rozmowe ukryta na drzewie.Zwarzywszy na to że potrafie się bardzo cicho skradac nikt mnie nie zauważył.
-"Ciekawa postać z tego Kibetha....prawdziwy z niego wedrowiec..."-mruknełam do siebie.A potem zniknełam *nie mnie tu*

Amras

Po zdarzeniu przy Kryształowym Wodospadzie, miałem jeszcze więcej wątpliwości niż do tej pory... ["Czemu, ona to zrobiła, zraniłem ją aż tak bardzo...Nie chciałem, żeby czuła się odtrącona, ja tylko przestraszyłem się, że to tak szybko się dzieje"] myślałem...
TA cała sytuacja chyba mnie przerosła, nie wiem co dalej robić...
Rozmyślałem bardzo długo nad wszystkim... Wstałem i poszedłem do swojego domu.. aby zapaść w sen licząc na to, że przestanę chociaż na chwilę o tym wszystkim myśleć... *nie ma mnie*

Moldrag

Powolnym krokiem doszedłem do gaju. Oparłem rękę na niewielkim głazie i zacząłem rozmyślać nad przeszłością.
"Co się stało we wiosce?! Żałuję, że wtedy stamtąd uciekłem! Mogłem zostać i sprawdzić, co się stało!"
Targany myślami i poczuciem winy poczułem się podle. Zacisnąłem pięści i uderzyłem w głaz. Dysząc ciężko oparłem się o niego i uspokoiłem się.